پسر طلای مامان و بابا

مامانی پنجشنبه 7 بهمن ساعت 1.30 ظهر بابا امیر زنگ زد و خبر داد که بابایی صلاحی رو بردن بیمارستان و بابایی صلاحی خیلی ناباورانه رفت تو کما ... اصلا باورمون نمیشد هیچیشون نبود ... دور از انتظار ما بابایی صلاحی روز یازدهم بهمن پر کشید ... مامانی تو هنوز خیلی کوچیکی که این چیزارو درک کنی ... خیلی روزای سختی رو گذروندیم اصلا هنوزم باورم نمیشه چی شد ... به بابا امیر خیلی سخت گذشت خیلی زیاد ... سخت ترین روزای عمرم بود ... دوباره با مراسم ها اون روزای دادشم مجتبی رو یادم میاورد ... شیرم شیر جوش بود که میدادم تو بخوری ... الهی بمیرم تو هم اروم و قرار نداشتی ... بابا صلاحی خیلی تورو دوست داشت مامان باهات ذوق میکرد باهات بازی می...

این روزا با بودن تو فرشته ی کوچولو زندگیمون پر شده از روزای به یاد موندنی و خیلی قشنگ ... روزای زمستونیمون با وجود پسری حسابی گرم و لذت بخش شده خونمون پر شده از صدای خنده ها و آواز خوندنات هر چقدر تا 6 ماهگی  اروم و ساکت و عاشق خوابیدن بودی ... الان پر از انرژی شدی ... با تموم مشغله هایی که با بابایی داریم سعی میکنیم از تک تک ثانیه های با تو بودن لذت ببریم روزا حتی ساعت و ثانیه ها تند و تند میگذره و دلم نمیخواد از لحظه ای چشیدن لذت با تو بودن غافل شم ... پسرم این روزا حسابی پر جنب و جوش شده و لحظه ای یه جا نمیشینه فقط وفقط میخواد سینه خیز بری و همه جا رو بگردی ... خودت همه ی اتاقای خونه رو سرک میکشی و تا میرم توی...